شهید سید شعبان میرنوری

 

نام: سید شعبان

فرزند: سید رمضان

تاریخ تولد: 1344/1/22

محل تولد: طالقان روستای اورازان

محل کار: دانشجوی علوم سیاسی

محل شهادت: دیوان دره استان کردستان

تاریخ شهادت: 1362/5/21

خاطره ای از شهید

پدر سید شعبان می گوید، وی قرار بود که مهرماه برای خدمت مقدس سربازی اقدام نماید و به همین سبب اقدام به ارسال دفترچه خدمت نموده بود، سید شعبان در تاریخ مردادماه و 2 ماه قبل از تاریخ اعزام به خدمت در حالی که به صورت داوطلب به جبهه رفته بود در دیوان دره به شهادت می رسد.

خصوصیات اخلاقی

مادر سید شعبان از خصوصیاتش فرزند شهیدش اینطور یاد می کند، پسرم از اعضای فعال بسیج بود، پسر بسیار زحمت کش، سخت کوش و قانعی بود، نماز اول وقتش هیچگاه ترک نمی شد و در انجام امور خیر همیشه پیش قدم بود، به عنوان فرزند بزرگ خانواده کمک حال پدرش بود و مدام احترام بزرگ تر خویش را نگه می داشت.

پدر شهید نیز در مورد خصوصیات اخلاقی فرزند شهیدش در تائید حرف های مادر سید شعبان فقط به همین جمله بسنده می کند که سید شعبان حق فرزندی را به طور کافی و وافی در حق ما به جا آورد. مادر شهید در ادامه ی این خاطره می گوید: پس شهادت فرزندم روزی متوجه شدم که زنگ منزلمان را می زنند وقتی به دم در رفتم متوجه شدم برای اعزام سید شعبان به سربازی آمده اند که به آنها گفتم کمی دیر آمدید پسرم چند ماه پیش به شهادت رسیده است.

آقا سید مرتضی، برادر سید شعبان در مورد وصیت نامه شهید به نقل از همرزمانش افزود: به علت حمله شبانه و عقب نشینی زود هنگام، وسایل به جا مانده از شهید مفقود شده به همین سبب وصیت نامه ای از شهید بر جای نمانده است.

 

شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات

وبلاگ شهدای روستای اورازان

 

کرامات سید مرتضی میراحمدی قسمت سوم

آن شب در ماهتاب دل افروز شب گوسفندان را به چراگاه برده بودیم. من از جلوی گله می‌رفتم و مشهدی عباس رفیعی از عقب گوسفندان می‌امد که ناگاه در بیابان به چاهی عمیق به طول ۱۸متر می افتد و من هرچه منتظر ماندم خبری از مشهدی عباس نشد. پس از گذشت ساعاتی با خود پنداشتم شاید خسته شده و به چادر صحرایی برگشته و یا به منزل مراجعه کرده است، به هرحال خودش می‌آید. 

فردای آن روز وقتی اورا دیدم با گلایه گفتم: مشهدی لااقل خبر می‌دادی که می‌خواهی به منزل برگردی و مشهدی عباس چوپان در جواب با گریه گفت: ” دیشب وقتی از عقب گله می آمدم ناگاه به چاه عمیقی افتادم و در دم از هوش رفتم و پس از لحظاتی به هوش آمدم و وقتی فهمیدم که در چه مخمصه‌ای گرفتار شده‌ام با خود گفتم که من در این چاه خواهم مُرد. چون نه کسی صدایم را می‌شنود و نه کسی از این چاه خبر دارد. پس یا ابالفضلی گفتم و دوباره از هوش رفتم. در عالم بی هوشی دیدم که سه نفر سید نورانی به سمت من می‌آیند که اولی که جلوتر از آن دو نفر دیگر بود قامتی بلند و رشید داشت و دومی را هم شناختم چون سید مرتضی بود اما نفر سومی را نشناختم. سیدی که جلوتر از همه بود به سمت من آمد و فرمود: هرچه که نذر ما کرده بودی، به این سید( اقا سید مرتضی) بده!” عرض کردم اقاجان من نذر حضرت ابالفضل کرده‌ام و ایشان دوباره تکرار کردند:” گفتم که نذرت را به این سید بده” ناگهان مثل کسی که از خواب پریده باشد چشم گشودم و دیدم که در کنار چاه روی زمین افتاده‌ام و اصلا نفهمیدم که چگونه و چه کسی مرا نجات داده است” پس از این ماجرا هردو با ذکر یا جدّ سیّد مرتضی غرق در اشک و گریه شدیم. این حکایت را تمامی اهالی شنیده اند و می‌دانند. 

  نام ابالفضل شفای دلست     

 ذکر گره واکن هرمشکل‌ست 

ذکر ابالفضل چه ها می‌کند

هرچه که درد است دوا می‌کند

سکه‌ی او سکه‌ی رایج شده

بر همگان باب حوائج شده

 

منبع: کتاب خورشید اورازان. به نقل از خاطرات رحیم الله ابایی و مشهدی عباس رفیعی 

وبلاگ شهدای روستای اورازان

کرامات سید مرتضی میراحمدی قسمت چهارم

 

زمستان سختی بود، من مشغول پارو کردن برف‌های روی بام بودم. سید هم داشت حیاط را پارو می‌کرد. از پشت بام آمدم پایین و گفتم: اقاجان شما بفرمایید داخل زیر کرسی من خودم همه جارا پاک می‌کنم. و بعد از اتمام کار هردو زیر کرسی نشسته و مشغول صحبت و چای خوردن شدیم. ناگهان سید رو به همسرش کرد و فرمود: “عروسم قدری انگور نداری برایم بیاوری؟ آخر دهانم تلخ شده” و همسر در کمال تعجب گفت: آقا سید الان مگر انگور پیدا می‌شود؟ در این برف و بوران حتی قاطر هم نمی‌تواند در جاده حرکت کند. تازه فکر نکنم در شهر انگور هم پیدا شود. و سید یا لبخندی شیرین به او جواب داد.” “شک نکن انگور خودش می‌آید” 

فردای آن روز برف بیشتری آمده بود و من مجددا مشغول پارو کردن برف‌ها بودم که دیدم آقایی از روی قاطری سپید پیدا شدند و به سمت خانه‌ی ما می‌آمدند. جلوتر که آمدم دیدم اقای رضوی زاده بازرس کل مدارس طالقان هستند که همسرشان از ارادتمندان سید مرتضی و نیز از اهالی روستای کَش طالقان بود. منزل آنها در تهران بودو گاهی برای سرکشی به طالقان می‌آمدند. اقای رضوی زاده از روی قاطر پیاده و شده پرسید: آقا سید مرتضی هستند؟ جواب دادم: بله الان زیر کرسی نشسته اند. سپس ایشان از من خواستند که دو جعبه‌ی بسته بندی شده را از مردی که با قاطرهایش اقای رضوی زاده را آورده بود تحویل بگیرم و از آن من مرد تشکر کنم و بعد هردو داخل خانه شدیم.

اقای رضوی زاده پس از حال و احوال پرسی با سید گفت: من می‌خواهم به زیارت امامزاده سید شرف الدین و سید علا الدین بروم و زود بر می‌گردم. پس از اینکه اقای رضوی زاده برگشتند خطاب به همسرم گفتند: خانم پس چرا آن تبرکی هارا باز نمی‌کنید؟ آنهارا به سفارش همسرم جهت نذر به محضر اقا سید مرتضی از تهران اوردم. پس از بازکردن در کارتن‌ها خانم شگفت‌زده و با حیرت فراوان رو به ما کرد و گفت: الله اکبر قربان جدت سید مرتضی همین دیروز بود که شما از من انگور خواستید و من گفتم که الان مگر انگور پیدا می‌شود. و شما فرمودید شک نکن انگور خودش می‌آید. حالا از لطف جدتان انگور با پای خودش به واسطه‌ی اقای رضوی زاده آمده است.

به نقل از سید نظام میراحمدی فرزند ارشد اقا سید مرتضی میراحمدی

 

کرامات سید مرتضی میراحمدی قسمت چهارم

وبلاگ شهدای روستای اورازان

اورازان

طبیعت پاییزی و بکر روستای اورازان

 

سید جلیل موسوی اورازانی

 

امشب یاد کنیم از جانباز ۴۵ درصد 

سید جلیل موسوی اورازان

ایشان متولد : ۱۳۴۵/۵/۲

متاهل و صاحب دو فرزند: یک دختر و یک پسر

این جانباز عزیز در شلمچه جانباز شدند و مزارشان واقع در گلزار شهدای کلار آباد است.

سید جلیل موسوی اورازانی در سال ۱۳۸۵/۲/۲۹ دار فانی را وداع گفتند و به دوستان شهیدش پیوستند.

 

 

روستای اورازان

 

طالقان یکی از شهرستان های استان البرز است، اصالت من هم به آنجا بر می گردد، روستای اورازان، یکی از روستاهای طالقان است که آب و هوای کوهستانی و بکر دارد و پر است از درخت های گردو، آلبالو و آلو. تمام ساکنین روستا سادات هستند، تمام اوقات فراغت کودکی من هم در اورازان سپری شد، وقتی پنج ساله بودم پدرم در بالا محله روستا، خانه ای با حیاط بزرگی ساخت که از حیاطش تمام روستا زیر پایمان بود، روبروی خانه مان هم خانه قدیمی جلال آل احمد بود، جلال آل احمد نویسنده معروف، یک کتاب به نام اورازان دارد و تمام رسم و رسوم و حتی لهجه هارا هم در آن به خوبی نوشته است، زیبایی این روستا به خاطر بکر بودن و امام زاده اش است، امام زاده سید علا الدین و سید شرف الدین که این دو بزرگوار از نوادگان امام محمد باقر علیه السلام هستند. 

در ادامه با ما همراه باشید با معرفی بیشتر این روستا.